Een versie van mijzelf

Vertrouwen is voor mij, zeg maar een ding. In mijn lijf en wat er komen gaat. Nu focussen helpt me, maar is het haalbaar? Want een realist ben ik zeker. Een aanpakker, een doorzetter (voor de spirituele onder ons, een steenbok). Ik legde de lat hoog, en als ik hem had gehaald dan legde ik hem nog een beetje hoger. Maar door mijn gezondheid ging dat toch anders. Die lat, die mocht ik gedwongen lager leggen (had je al door dat ik in de verleden tijd sprak ;)?). Eigenlijk bevalt mij dat nu wel, een lat die lager ligt.

Ik weet alleen wat er nu is, ik weet niet eens wat morgen mij gaat brengen.

Een versie van mijzelf

Ik vroeg laatst aan iemand: “Kun je kijken naar een versie van jezelf met de beperking van vandaag en waar je een soort van oké mee kan zijn?” En die kwam ook direct bij mijzelf aan. Een soort van spiegel. Een advies voor een ander die eigenlijk ook voor mezelf gold. Kan ik een versie van mezelf vinden waar ik een soort van oké mee bent. Door mijn bekkeninstabiliteit ben ik niet die actieve, spontane mama en vriendin die ik wil zijn. Daar heb ik heel lang teleurstelling, verdriet en ook boosheid om gehad. Maar ik kwam later tot het besef dat deze emoties mij niet verder gingen helpen. En dus heb ik gekeken naar wat kan ik wel doen met de beperking van vandaag. En waar ik ook gelukkig van word. Ik weet niet of het een versie van mijzelf is geworden waar ik oké mee ben, zo ver ben ik nog niet. Maar mijn kijk op zaken is wel degelijk veranderd. Kijken naar de kleine dingen die er wel zijn, elke dag weer.

Van verse bloemen of de lach van mijn kindjes. Een heerlijke maaltijd gekookt door manlief of de hulp die we van familie en vrienden ontvangen. Een perfecte cappuccino in de ochtend of een vers groentesapje. Een mooie wandeling of een uitje in de omgeving met de kindjes.

Er mogen zijn

Elke dag weer probeer ik de kleine mooie dingen in het leven te ZIEN en dankbaar voor te zijn. En ja tuurlijk, de ene dag gaat het mij beter af dan de andere. Ik ben en blijf een aanpakker, een doorzetter en dan merk ik gelijk mijn grenzen. Rust pakken, herstellen. Dat zijn momenten dat je niet snel op de foto terug ziet komen. Maar aan de andere kant mogen emoties als teleurstelling, angst, boosheid er ook zijn. Dat gevoel mag er ook zijn. Jij mag er ook zijn, ik mag er ook zijn en iedere mama mag er ook zijn. Met elke versie van jezelf waar je een soort van oké mee bent.